Église Saint-Georges Ypsilos / Αγίου Γεωργίου του Υψηλού, Vatos / Βάτος
Περιγραφή
:
L’église à nef unique dédiée à saint Georges et le bâtiment rectangulaire, situé à l’ouest, qui s’élèvent à 392 mètres au-dessus du village de Vatos sont à identifier avec Saint-Georges Ypsilos mentionné dans les actes notariés. Les deux bâtiments sont très proches. On note la présence d’un campanile et d’un puits. Bien que de dimensions modestes, Saint-Georges Ypsilos a laissé des traces dans les sources écrites dès le XVe siècle : un monastère était organisé autour de l’église qui appartenait aux barons du lieu, les Hugoth/Degoti/Deligoti/De’Goti, puis les Marcello. L’église et le monastère ont fonctionné au moins jusqu’au XVIIIe siècle.
L’église était couverte d’un toit en bois. L’abside semi-circulaire, encore visible aujourd’hui, est percée d’une fenêtre monolobée ornée d’un arc en briques, ce qui situe la construction de l’église aux XIIe-XIIIe siècles. Les fresques de style paléologue, qui ornent l’intérieur de l’église datent des XIVe-XVe siècles. Ces peintures, ainsi que celles réalisées aux XVIIe-XVIIIe siècles, sont en mauvais état. Y sont représentés la Vierge, le Christ, les hiérarques et Isavros[1].
[1] Ρωμάνου 1959, p. 326 ; Βοτοκόπουλος 1970a, p. 341 ; Βοτοκόπουλος 1970b, p. 156 ; Soustal, Koder 1981, p. 123 ; Wessel, Restle 1990, IV, pp. 35-36, 58 ; Ασωνίτης 1993, pp. 21-27 ; Andriotti 1996, pp. 39-58 ; Καρύδης 1999, pp. 294-295 ; Καρύδης 2004a, p. 71 ; Καρύδης 2004b, p. 110 ; Ασωνίτης 2009, pp. 457, 562, 629 ; Βοκοτόπουλος et alii 2018, p. 113.
Περιοχή
:
Κέρκυρα
Γεωγραφικές συντεταγμένες
:
39.604371826891,
19.788618945376
Περίοδος
:
Βυζαντινή,
ανδεγαυική,
Ενετική
Τύπος
:
Θρησκευτική αρχιτεκτονική: εκκλησία, καθεδρικός ναός, μοναστήρι, παρεκκλήσι, νεκροταφείο
Βιβλιογραφία
:
Andriotti, Irène. « Beni ecclesiastici e istituzioni fiscali feudali a Corfù: la Chiesa di San Zorzi Ipsilò (XVIII secolo) », dans : Costantini, Massimo et Nikiforou, Aliki (éd.), Levante veneziano: aspetti di storia delle Isole Ionie al tempo della Serenissima, Rome : Bulzoni, 1996, pp. 39-58.
Soustal, Peter et Koder, Johannes. Nikopolis und Kephallēnia. Vienne : Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften, 1981.
Wessel, Klaus et Restle, Marcell (éd.). Reallexikon zur byzantinischen Kunst. Stuttgart : Anton Hiersemann, 1990.
Ασωνίτης, Σπύρος Ν. Η Κέρκυρα και τα ηπειρωτικά παράλια στα τέλη του Μεσαίωνα, 1386-1462. Θεσσαλονίκη : University Studio Press, 2009.
Ασωνίτης, Σπύρος Ν. « Τρία Κερκυραικά νοταριακά έγγραφα των ετών 1398-1458 », Ἑῷα καὶ ἑσπέρια, 1993, vol. 1, pp. 9-44.
Βοκοτόπουλος, Παναγιώτης Λ. et alii. Ευρετήριο των βυζαντινών τοιχογραφιών της Ελλάδος. Ιόνια Νησιά. Αθήνα : Ακαδημία Αθηνών, Κέντρο Έρευνας της Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Τέχνης, 2018.
Βοτοκόπουλος, Παναγιώτης Λ. « Αρχαιότητες και μνημεία Ιονιών Νησών », Αρχαιολογικόν δελτίον, 1970, vol. 25, n° B2/Χρονικά, pp. 320-346.
Βοτοκόπουλος, Παναγιώτης Λ. « Η Βυζαντινή τέχνη στα Επτάνησα », Κερκυραϊκά χρονικά, 1970, vol. 15, pp. 148-180.
Καρύδης, Σπυρίδωνος. « Ορθόδοξοι ναοί της Κέρκυρας τον 15ο αι. », Βυζαντιακά, 1999, vol. 19, pp. 263-307.
Καρύδης, Σπύρος Χρ (éd.). Εκκλησιαστική γεωγραφία της Κέρκυρας τον 19ο αιώνα. Ο κατάλογος κλήρου και ναών του έτους 1820. Κέρκυρα : Σπύρος Χρ. Καρύδης, 2004.
Καρύδης, Σπύρος Χρ. Ορθόδοξες αδελφότητες και συναδελφικοί ναοί στην Κέρκυρα, 15ος-19ος αι. Αθήνα : Σταμούλης, 2004.
Ρωμάνου, Ιωάννου. « Γρατιάνος Ζώρης, Αυθέντης Λευκάδος », Κερκυραϊκά χρονικά, 1959, vol. 7, pp. 127-330.
Σύνταξη :
Voisin, Ludivine
Τελευταία ενημέρωση :
29/09/2024
Μόνιμος σύνδεσμος :
https://frankika.efa.gr/el/node/9596